شاید برای هالتریا ،موجودات ریز تک سلولی که در آب های شیرین سرتاسر جهان زندگی می کنند. انتخاب ویروس به‌عنوان رایج باشد.

پاژ نیوز | یک مطالعه جدید، که در ۲۷ دسامبر در مجله Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شد، نشان می دهد که موجودات تک سلولی به نام هالتریا (Halteria) ممکن است در حال خوردن ویروس ها هستند تقریبا مانند کاراکتر  پَک-مَن (Pac-Man) که گلوله ها را می‌خورد. احتمالاً  این میکروب مژک‌دار می‌توانند باعث تغییر در این ویروس شود یا حداقل این روشی است که دانشمندان در مورد چرخه کربن جهانی فکر می‌کنند.
ویروس‌های مورد بحث متعلق به گونه کلروویروس‌ها هستند و اساساً در تمام آب‌های شیرین، البته بیشتر در آب‌های داخلی مانند دریاچه‌ها و برکه‌ها یافت می‌شوند. کلروویروس‌ها جلبک ها را آلوده می کنند و جلبک‌ها چنان مملو از ویروس می‌شوند تا زمانی که منفجر شوند. این انفجار کربن و سایر مواد مغذی را در محیط آزاد می‌کند که در غیر این صورت توسط شکارچیان جلبک می خوردند. در عوض این تبادل، این مواد مغذی در دسترس سایر میکروارگانیسم ها قرار می‌گیرند.

نویسنده اول مطالعه جان دلانگ، بوم شناس در دانشگاه نبراسکا-لینکلن، درابن باره گفت: این ریز بازیافت، در حالی که یک امتیاز برای سایر میکروارگانیسم‌ها هستند، ممکن است به طور کلی برای زنجیره غذایی مفید نباشد. انرژی آنها عموماً از طریق زنجیره غذایی به سمت بالا تهیه می‌شود؛ زیرا شکارچیان طعمه هایی را می‌خورند که خودشان منابع ساده و اساسی‌تری از مواد مغذی مانند جلبک ها را مصرف کرده اند. اما وقتی ویروس ها جلبک ها را از بین می برند، این مواد مغذی را در انتهای زنجیره غذایی به دام می اندازد.

با وجود تعداد زیادی از ویروس‌ها و میکروارگانیسم‌ها در دریاچه‌ها، حوضچه‌ها و دیگر آب‌های شیرین، دلانگ از خود پرسید، آیا چیزی وجود دارد که ویروس‌ها را بخورد و حرکت مواد مغذی را به زنجیره غذایی بازگرداند؟  او تحقیقات قبلی درباره موجودات تک سلولی ویروسخوار به نام پروتیست ها را پیدا کرد، بنابراین سابقه ای برای “ویرووری” (virovory) وجود داشت، اصطلاحی که دلانگ و تیمش برای اشاره به رژیم های غذایی فقط ویروسی ابداع کردند.

وی خاطرنشان کرد: ویروس‌ها از مواد بسیار خوبی تشکیل شده‌اند: اسیدهای نوکلئیک، مقدار زیادی نیتروژن و فسفر. هر موجودی  باید بخواهد آنها را درلیست غذا قرار دهد و خیلی چیزها هر چیزی را که در دستشان باشد می خورند. اکنون به‌نظرمی‌رسد مطمئناً چیزی یاد می گرفت که چگونه این مواد خام واقعاً خوب را بخورد.

خوشبختانه، یافتن نمونه هایی برای مطالعه او سخت نبود. دلانگ به سمت یک حوض در نزدیکی رانندگی کرد و مقداری آب حوضچه را به آزمایشگاه برد. او تا آنجا که می توانست میکروارگانیسم ها را در قطره های آب متمرکز کرد و مقدار سخاوتمندانه ای از کلروویروس را به برخی از آنها اضافه کرد.

تیم DeLong برای تایید اینکه ویروس‌ها توسط موجودات میکروسکوپی هلتریا خورده شده اند، DNA کلروویروس را با رنگ سبز فلورسنت برچسب‌گذاری کردند. به زودی، آنها ویروس های درخشان را در واکوئل هالتریا، ساختاری معادل معده آنها، مشاهده کردند.

تیم هیجان زده بود، اما آنها هنوز باید به سؤالات بیشتری پاسخ دهند، مانند اینکه آیا هالتریا در طبیعت ویروس ها را می‌خورد؟ یا آنها فقط هر خوراکی را که در قطره کوچک آبشان پیدا می‌کردند، خوردند؟ علاوه بر این، این رژیم غذایی بالقوه چه معنایی برای اکوسیستم های آب شیرین در سراسر جهان دارد؟ دلانگ گمان می‌کند که در یک حوضچه کوچک، هالتریا و سایر میکروارگانیسم‌ها می‌توانند روزانه ۱۰ تریلیون ویروس بخورند.

دلانگ گفت: اگر یک تخمین خام از تعداد ویروس‌ها، تعداد [میکروارگانیسم‌ها] و مقدار آب را ضرب کنید، به این مقدار عظیم حرکت انرژی می‌رسید. اگر این در مقیاسی که ما فکر می‌کنیم اتفاق می‌افتد، باید دیدگاه ما را در مورد چرخه جهانی کربن تغییر دهد.