انگلیسی
دکتر بابک نگاهداری: نظام بوروکراسی به‌عنوان قوه چهارم در کنار سه قوه حرکت می‌کند و هر تصمیمی در زیر چرخ‌دنده‌‌‌های آن خرد و نابود می‌شود.
پاژ نیوز | دکتر بابک نگاهداری، رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی اظهار کرد: رویکرد غالب در برنامه‌ریزی کشور برنامه‌ریزی مبتنی بر هدف است. یک‌سری اهداف عینی را براساس اسناد طراحی می‌کنیم. عدد‌گذاری می‌کنیم و سعی می‌کنبم به سمت آن حرکت کنیم. ولی نظام بورکراسی کشور آنقدر مانع در راه تحقق این اهداف می‌گذارد که در ظاهر شاید ما تصور کنیم به سمت تحقق اهداف کمی حرکت می‌کنیم؛ ولی در عمل بسیاری موارد وقتی به انتهای آن برنامه می‌رسیم، می‌بینم که ان موفقیت واقعی که مدنظر ما بوده حاصل نشده است. اگر مروری روی برنامه‌ریزی‌های توسعه کشور در شش دوره برنامه‌ریزی بعد از انقلاب داشته باشید متوجه می‌شویم به‌طور میانگین ۳۰ درصد برنامه‌ای توسعه کشور اجرا شده است و۷۰ درصد عدم توفیق داشتیم که باید در فرصت مناسب به علل تحقق اهداف برنامههای توسعه کشور بپردازیم.
نظام بوروکراسی قوه چهارم
نگاهداری گغت: یکی از آنها نظام بوروکراسی است که به‌عنوان قوه چهارم در کنار سه قوه حرکت می‌کند و هر تصمیمی در این سه قوه گرفته می‌شود در زیر چرخ‌دنده‌‌‌های نظام بورکراسی کشور خرد و نابود می‌شود و عملا به نتیجه نمی‌رسد.
به نظر می‌رسد در این راستا ما باید متمایل به استفاده از رویکردهای دیگر آینده‌پژوهانه برنامه‌‌محور شویم. یکی از این رویکردها که به‌نظر من با ذات فرهنگ بر حوزه‌های علمیه ما سازگاری بیشتری دارد مدیریت و برنامه‌ریزی مبتنی بر استعاره است.
وی درباره برنامه‌ریزی آینده پژوهانه در حوزه اظهار کرد: از آنجا که فرهنگ عاملیت محوری در حوزه‌های علمیه فرهنگ مطلوب و غالب است و تعداد زیادی از علما و طلاب در حوزه علمبه به‌عنوان ظرفیت و بستر وجود دارند، و حتی می‌توانند به‌عنوان یک لشکر واحد عمل کنند. وجود این فرهنگ عاملیت محور در کنار آن ظرفیت زیرساختی علما امکان ایجاد یک حرکت عظیم اجتماعی را فراهم می‌کند. اگر ما در بستر برنامه‌ریزی استعاره حرکت کنیم شاید موفق‌تر باشیم.
رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی تصریح کرد: شکل‌گیری یک آرمان مشترک با فرهنگ عاملیت‌محوری تک‌تک اعضا که به تشخیص وظیفه خود عمل می‌کنند می‌تواند یک بستر تحول آفرین با رویکرد مدیریت بر استعاره باشد. توصیه ما این است که در آینده‌پژوهی حوزه این نوع طراحی نیز توجه شود و به جای اینکه بیشتر درگیر نهادها و سازوکارهایی که ما را اسیر بورکراسی کند که مانع انجام کار شود به تصویرسازی آرمانگرایانه آینده مشترک در حوزه‌های علمیه اقدام شود. یعنی یک تصویر اجمالی از آینده حوزه علمیه ترسیم شود و بعد همه اعضای حوزه‌های عاملیت محوری به سمت آن حرکت کنند.
