انگلیسی
احتمالاً انسانها هرگز با آخرالزمان قارچی روبرو نخواهند شد، اما در دنیای حشرات، قارچ زامبی یا کنترل کننده ذهن یک تهدید جدی هستند.
پاژ نیوز | در داستان های معمولی آخرالزمان زامبی‌ها، مانند مردگان متحرک، جنگ جهانی زد و قطار بوسان یک ویروس مخوف به سرعت مردم را به هیولاهای تشنه به خون تبدیل می‌کند. اما در آخرین بازمانده از ما (The Last of Us) از محصولات جدید HBO که بر اساس یک بازی ویدیویی به همین نام ساخته شده است، از جهتی مفتاوت به این دنیای پسا رساخیزی می‌نگرد.
برای مثال، میزبان‌های انسانی دیگز حامل پاتوژن یا به عبارتی مردگان متحرک نیستند، آنها هنوز زنده هستند. درعین‌حال یک ویروس عامل رقتارهای خشونت آمیز آنهانیست ، بلکه تحت تاثیر یک قارچ هستند.
نکته حذاب ما جرا این جاست که این قارچ در دنیای واقعی وجود دارد. سازندگان بازی گفته‌اند که بخشی از مجموعه مستند «سیاره زمین» بی‌بی‌سی الهام‌بخش آنها بوده و درست حدس زدید همان بخش که قارچی زامبی ذهن مورچه‌ای را اسیر خود می‌کند.
حقیقتا نیز برخی از بخش‌های این ماجرای نمایشی مستند فوق العاده هستند. دیوید هیوز، حشره شناس در دانشگاه پن استیت که در مورد این بازی ویدیویی مشاوره داده می گوید که اساسا تسلط آخرالزمانی گونه انسان توسط یک پاتوژن قارچی کنترل کننده ذهن غیرقابل قبول است.
اما بخش‌های دیگر این داستان آخرالزمانی در مورد شیوع بیماری قارچ زامبی نیز از علم واقعی و همچون تغییرات آب و هوایی و بیماری‌هایی که امروزه دانشمندان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، الهام گرفته شده‌اند.
متیو کاسون، قارچ شناس در دانشگاه ویرجینیای غربی، در مورد قارچ‌های آخرین بازمانده از ما می گوید: وقوع این برای من دور از ذهن نیست. آنها عجیب‌تر از داستان هستند.
بنجی جونز از Vox می نویسد: در کلیپ “سیاره زمین” که الهام بخش بازی بود، یک قارچ اوفیوکوردیسیبس (Ophiocordyceps) یک مورچه گلوله‌زن ( مورجه‌ای که نیش آن دردی همچون اصابت یک گلوله تفنگ را به بدن تداعی می‌کند یا bullet ant) را آلوده می کند. قارچ زامبی در داخل حشره رشد می کند و تقریباً نیمی از بدن آن را به قارچ تبدیل می کند. اما مغز مورچه را دست نخورده می‌گذارد و تلاش می‌کند رفتار حشره را دستکاری یا اصطلاحا هک کند.
قارچ زامبی اوفیوکوردیسیبس مورچه را هدایت می کند تا از شاخه‌ای بالا برود، جایی که سرانجام مورجه می میرد. سپس، قارچ از سر مورچه رشد می‌کند و به آن امکان می‌دهد به طور موثری هاگ‌ها را پخش کند و میزبان‌های بیشتری را به این سرنوشت عجیب دچار کند.
خانواده بزرگ اوفیوکوردیسیبس قارچ زامبی
جوآئو آرائوجو، قارچ شناس باغ گیاه شناسی نیویورک خاطر نشان می‌کند، سی و پنج گونه شناخته شده اوفیوکوردیسیبس می‌توانند بر رفتار حشرات تأثیر بگذارند و کارشناسان تخمین می زنند که هنوز صدها گونه دیگر کشف نشده است.
اما دانشمندان نگران این نیستند که این قارچ‌ها انسان را آلوده کنند. چاریسا دی بیکر که در دانشگاه اوترخت هلند در مورد مورچه‌های زامبی مطالعه می‌کند، اظهار کرد: آنها فوق گونه‌ها خاص هستند. و بدن انسان با این حشرات بسیار متفاوت است.
با این حال، چند موضوعی که این محصول هنرهای تجسمی سرگرم کننده به آنها می‌پردازد برای دانشمندان نیز جالب است.
یکی این است که عفونت‌های قارچی در انسان نسبتاً مورد مطالعه قرار نگرفته و درمان آن دشوار است. چاریسا دی بیکر توضیح می‌دهد: در حالی که با هر نفسی که می‌کشیم، هاگ‌های قارچ را استنشاق می‌کنیم، اکثر آنها بی‌ضرر هستند. از ۱٫۵ تا ۵ میلیون گونه قارچ، انسان فقط از چند صد مورد از آنها بیمار می شود که بیشتر افراد دچار نقص ایمنی را تهدید می‌کند.
کاسون تصریح می‌کند: قارچ‌ها بیشتر با حیوانات مرتبط هستند تا گیاهان. مبارزه با آنها بدون مبارزه با میزبان سخت است. بنابراین، آنها باید انواع خاصی از ترکیبات را بیابند که قارچ ها را بدون آسیب رساندن به میزبان از بین ببرند.
آخرین بازمانده از ما ایده‌دیرگی را نیز مطرح می‌کند که بخشی از چیزی که سیاره را برای تسخیر قارچ‌ها آماده کرد، دمای گرمایش است.
چاریسا دی بیکر گفت: اکثر قارچ‌ها دمای کمتر از دمای بدن انسان را ترجیح می دهند. این داستان نیز بیان می‌کند سازگاری قارچ‌ها با سیاره گرم‌تر، می‌تواند علت مناسب برای آلوده کردن انسانها باشند. دانشمندان در حال بررسی این نظریه هستند.
ایلان شوارتز که در دانشگاه دوک در مورد عفونت‌های قارچی مهاجم مطالعه می‌کند، اظهار کرد: عجیب نیست، این استدلال که گرمایش زمین تحمل حرارتی قارچ‌ها را افزایش داده است. ا ین ثابت نشده است. این یک فرضیه است و در مقیاس نسبتاً کندی اتفاق می افتد؛ اما همچنان محتمل است.
برای مثال، قارچ کاندیدا آوریس (Candida auris) که به برخی از داروهای ضد قارچ مقاوم است و افراد مبتلا به سیستم ایمنی ضعیف را تهدید می‌کند، طبق نظر این نشریه، هم اکنون نیز با دمای بدن انسان سازگار شده است.
دیمیتریوس کونتویانیس، قارچ شناس در دانشگاه تگزاس، توضیح داد: احتمال شیوع یک اپیدمی قارچی گسترده به دلیل نحوه انتشار عفونت در انسانها بعید است.
شوارتز نیز اظهار کرد: نگرانی‌های جدی زیادی در جهان وجود دارد، اما این یکی از آنها نیست.
اما اپیدمی جهانی کنونی می‌تواند خطری را که انسانها از دشمنان قارچی با آن مواجه هستند افزایش دهد.
کاسون خاطرنشان کرد: شاید بخش بزرگی از جمعیت به دلیل مواردی مانند کووید-۱۹ و سایر ویروس‌ها که ممکن است با ابتلا به نقص ایمنی ما را مستعد تهاجم بعدی قارچ زامبی کنند.
