انگلیسی
دنباله دار غول‌پیکر که دانشمندان فکر می کنند که ممکن است از منظومه شمسی دیگری آمده باشد به دیدار خورشید می‌رود.
پاژ نیوز | دانشمندان یک دنباله‌دار عظیم الجثه «بیگانه» را مشاهده کرده‌اند که مستقیماً به سمت خورشید حرکت می‌کند.
گوی یخی فضایی با عرض ۶ کیلومتر که 96P/Machholz 1 نام دارد و گمان می‌رود از جایی خارج از منظومه شمسی ما آمده باشد توسط فضاپیمای رصدخانه خورشیدی و هلیوسفر آژانس فضایی اروپا (ESA) رصد شده است. این دنباله‌دار غول‌پیکر همانطور که به سمت خورشید ما در داخل مدار عطارد می‌لغزد دنباله‌ای یخی در پی خود باقی می‌گذارد.
دم دنباله‌دارها عمدتاً از گاز تشکیل شده‌اند که در پشت توده‌های یخ و گاز در اثر تابش خورشید گرم می‌شوند. در سال ۲۰۰۸، تجزیه و تحلیل مواد ریخته شده توسط ۱۵۰ دنباله دار نشان داد که 96P/Machholz 1 حاوی کمتر از ۱٫۵ درصد از سطوح مورد انتظار سیانوژن شیمیایی است، در حالی که این شهاب کربن پایینی نیز دارد.
کارل باتامز، اخترفیزیکدان در آزمایشگاه تحقیقات نیروی دریایی در واشنگتن دی سی، اظهار کرد: “96P یک دنباله دار بسیار غیرمعمول است، هم از نظر ترکیب و هم از نظر رفتار، بنابراین ما هرگز نمی دانیم دقیقاً چه چیزی را می بینیم. امیدواریم که بتوانیم از این نمایش علم نتایج زیبایی به دست آوریم و در اسرع وقت [آن را] با همه به اشتراک بگذاریم.”
دیوید ماخهولز برای اولین بار این دنباله دار را در سال ۱۹۸۶ با استفاده از یک تلسکوپ مقوایی دست ساز مشاهده کرد. بیشتر دنباله دارهایی که به سمت خورشید می‌روند کمتر از ۱۰ متر عرض دارند و در نتیجه با نزدیک شدن به ستاره درخشان ما می‌سوزند.
اما به نظر می‌رسد اندازه غول پیکر ماخهولز ۱ (بیش از دو سوم ارتفاع اورست) از تبخیر کامل آن محافظت می کند. رصدخانهٔ خورشیدی و هورسپهری (SOHO) که این دنباله‌دار را از زمان کشفش رصد کرده است که پنج دور گردش به دور خورشید را ثبت کرده. نزدیک‌ترین فاصله دنباله‌دار به خورشید در روز سه‌شنبه ۱۴بهمن خواهد بود، زمانی که به ستاره ما در فاصله سه برابر نزدیک‌تر به عطارد نزدیک می‌شود.
این دنباله دار ممکن است پس از پرتاب شدن از منظومه شمسی اولیه خود توسط گرانش یک سیاره غول پیکر در مدار عجیب خود قرار گرفته باشد. سپس، پس از مدت زمان قابل توجهی سرگردانی در کیهان، یک قرار تصادفی با مشتری باعث شده مسیر خود را خم کند تا آن را در مداری در نزدیکی خورشید ما به دام بیفتد.
تئوری‌های دیگر نیز نشان می‌دهند که این دنباله‌دار ممکن است بیگانه نباشد، و ممکن است در مناطقی از منظومه شمسی شکل گرفته باشد که درک درستی از آنها وجود ندارد یا سیانوژن آن با سفرهای مکرر به دور خورشید منفجر شده باشد.
رصدخانهٔ خورشیدی و هورسپهری از زمان پرتاب خود در دسامبر ۱۹۹۵، بیش از ۳۰۰۰ دنباله دار را مشاهده کرده است، اگرچه ماموریت اصلی این فضاپیما رصد خورشید برای فوران‌های شدید به نام خروج جرم از تاج خورشیدی یا شعله‌های خورشیدی است که می تواند باعث طوفان‌های ژئومغناطیسی در زمین شود.
قوی‌ترین این طوفان‌ها می‌توانند میدان مغناطیسی سیاره ما را به اندازه کافی مختل کنند تا ماهواره ها را به زمین بفرستند و دانشمندان هشدار داده اند که طوفان های ژئومغناطیسی شدید حتی می توانند اینترنت را هم فلج کنند.
