پژوهشگران با ایده کنترل منبع مکانیسم ایجادکننده التهاب و برنامه‌ریزی مجدد میکروبیوم های موش منجر به بهبودی ام اس شدند.

پاژ نیوز | مانند بسیاری از بیماری های خودایمنی، التهاب مزمن با ایجاد مولتیپل اسکلروزیس (MS) مرتبط است و در وضعیتی که ‌به غلاف‌های اطراف اعصاب حمله می‌کند می‌تواند منجر به ضعف و اسپاسم عضلانی، مشکل در راه رفتن یا حرکت، سفتی، درد و موارد دیگر شود.

در حالی که روش‌های کنونی مقابله با این بیماری بر مدیریت علائم تمرکز دارد، محققان دانشگاه ویرجینیا (UVA) علاقه‌مند بودند که ببینند آیا می‌توان مکانیسم ایجادکننده التهاب را در منبع آن خاموش کرد یا خیر. بنابراین، آنها میکروب‌های داخل روده موش ها را بررسی کردند و یک تنظیم کننده شیمیایی پیدا کردند که منجر به یک آبشار التهابی می شود.  همچنین آنها متوجه شدند که چگونه می‌توانند آن را خاموش کنند.

چرا میکروبیوم ها انتخاب دانشمندان بودند؟

پژوهشگران به‌طور فزاینده‌ای راه‌هایی را کشف می‌کنند تا ریزاندامگان همزیست یا میکروبیوم روده را کنرتل کنند چرا که بر سلامت دستگاه گوارش تأثیر می‌گذارند.

تنها در سال گذشته، ما شاهد مطالعاتی بودیم که کلونی باکتری‌های ساکن در روده ما را با افسردگی، انگیزه ورزش، افزایش وزن، آرتریت روماتوئید و مصرف بیش از حد الکل مرتبط می‌کرد و در اوایل سال جاری، گزارش‌هایی درباره راه‌هایی منتشر شد که میکروبیوتای روده می‌تواند بر بیماری‌هایی از جمله آلزایمر و به طور بالقوه دیابت تأثیر بگذارد. بنابراین منطقی بود که وقتی محققان UVA می‌خواستند راهی برای قطع پاسخ التهابی که منجر به ام اس می شود پیدا کنند، به سراغ میکروبیوم‌ها بروند.

پژوهشگران با استفاده از موش‌ها دریافتند که یک تنظیم کننده شیمیایی موجود در دیواره روده می‌تواند باکتری‌های روده را به سمت تولید ترکیبات التهابی هدایت کند. این تنظیم کننده گیرنده هیدروکربن آریل (AHR) نامیده  و توسط سلول‌های T تولید می‌شود، نوعی گلبول سفید که با مهاجمان بدن از جمله آلرژن‌ها، بیماری‌ها و سرطان مبارزه می کند. جالب توجه است که محققان تأثیری را که تنظیم سلول‌های T به نام Tregs می‌تواند بر ام‌اس در سال ۲۰۲۱ داشته باشد، بررسی کردند و دریافتند که مهار پروتئینی به نام Piezo1 می‌تواند به سلول‌ها اجازه دهد تا التهاب را در موش کاهش دهند.

با این حال، این بار، مطالعه AHR ایجاد کننده التهاب را هدف قرار داد. هنگامی که محققان آن را در روده موش ها مسدود کردند، دریافتند که میکروبیوم قادر به تولید ترکیباتی مانند نمک‌های صفراوی و اسیدهای چرب با زنجیره کوتاه است که رشد سلول های T را دشوار می‌کند. در نتیجه، التهاب به‌طور چشمگیری کاهش یافت، تا جایی که موش‌ها واقعاً از بیماری خود بهبود یافتند.

دانشمندان خاطرنشان می‌کنند که تحقیقات بیشتری مورد نیاز است تا ببینیم آیا این یافته‌ها بر سوژه های‌انسانی نیز موثر می‌شود یا خیر. اما مطالعه فعلی حداقل مسیری را برای تحقیقات آینده باز می‌کند که می تواند ام اس را به روشی متفاوت درمان کند.

آندریا مرچاک، کاندیدای دکترای علوم اعصاب در UVA و نویسنده اصلی این مطالعه، اظهار کرد: ما در حال نزدیک شدن به جست‌وجوی درمان‌های مولتیپل اسکلروزیس از جهتی جدید هستیم. با تعدیل میکروبیوم ما در حال پیشرفت در درک این موضوع هستیم که چگونه پاسخ ایمنی می تواند در هنگام خودایمنی از کنترل خارج شود. ما می‌توانیم از این اطلاعات برای یافتن مداخلات اولیه نیز استفاده کنیم.

همچنین مرچاک  گفت که هدف قرار دادن مستقیم AHR با دارو می‌تواند به‌جای استفاده از مداخلاتی مانند پروبیوتیک‌ها یا داروهایی که سیستم ایمنی را در بیماران ام اس مختل می‌کنند، راه موثرتری برای تقویت فعالیت مبارزه با التهاب در روده باشد.

او گفت: به دلیل پیچیدگی فلور روده، استفاده از پروبیوتیک‌ها از نظر بالینی دشوار است.

این گیرنده را می‌توان به راحتی با داروها هدف قرار داد، بنابراین ممکن است راه مطمئن‌تری برای ترویج میکروبیوم روده سالم پیدا کرده باشیم. در نهایت، تنظیم دقیق پاسخ ایمنی با استفاده از میکروبیوم می‌تواند بیماران را از مواجهه با عوارض جانبی شدید داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی نجات دهد.

همانطور که تحقیقات ادامه دارد، امید این است که این کشف بتواند به درمان‌های جدیدی برای سایر بیماری‌های خودایمنی منجر شود.