انگلیسی
خرچنگ در منوی غذای نئاندرتال نشانه دیگری است که نشان می دهد انسان های ماقبل تاریخ فقط غارنشینان بدوی نبوده‌اند.
پاژ نیوز | بقایای شام نئاندرتال‌ها که ۹۰ هزار سال پیش سرو شد، چیزی بیش از آنچه که انسان‌های باستان برای شام می‌خوردند، به دانشمندان می‌گوید.
یافته‌ها در غاری در جنوب لیسبون، پرتغال، بینشی تازه از نئاندرتال‌هایی که در آنجا زندگی می‌کردند، به ما می‌دهد.
ذخایر باستان شناسی در Gruta de Figueira Brava حاوی ابزار سنگی، زغال چوب، صدف و استخوان است، در عین حال شواهدی نیز در خود دارد مبنی بر اینکه نئاندرتال‌ها که خط ساحلی جنوب پرتغال را خانه خود می‌دانستند، خرچنگ پخته شده می‌خوردند.
صدف‌هایی نیز در این کانسار یافت شدند، اما اکثریت آنها خرچنگ قهوه‌ای بودند.
دکتر ماریانا نبایس از موسسه کاتالان دیرین بوم شناسی انسانی و تکامل اجتماعی (IPHES-CERCA) می‌گوید: «در پایان آخرین دوره بین یخبندان، نئاندرتال ها به‌طور منظم خرچنگ‌های قهوه‌ای بزرگ را شکار می‌کردند. آنها به در استخرهای ساحل صخره‌ای اظراف ساحل می‌رفتند و حیوانات بالغ را با پهنای پُشت‌لاک (بندپایانی چون سخت‌پوستان و عنکبوتیان و مهره‌دارانی چون لاک‌پشت‌ها دارای پشت‌لاک هستند) با طول متوسط ۱۶ سانتی متر هدف پیدا می‌کردند. آنها را به غار می‌آوردند و روی زغال سنگ کباب کردند و سپس می‌خوردند.»
نبایس و همکارانش به این نتیجه رسیدند که خرچنگ‌هایی که توسط نئاندرتال‌های گروتا د فیگوئرا براوا مورد هدف قرار گرفته‌اند، عمدتاً خرچنگ‌های بالغ بزرگ هستند که حدود ۲۰۰ گرم گوشت تولید می‌کنند.
این پژوهشگران احتمال دخالت سایر شکارچیان مانند جوندگان یا پرندگان در مرگ خرچنگ‌ها را رد کردند.
تقریباً هشت درصد از پوسته‌های خرچنگ علائم سوختگی را را به روی خود دارند که نشان می‌دهد در دمای ۳۰۰ تا ۵۰۰ درجه سانتی‌گراد پخته شده‌اند. نشانه‌های دیگر روی سطوح پوسته نشانه‌هایی از شکسته شدن اسکلت بیرونی خرچنگ برای دسترسی به گوشت داخل آن نیز دیده می‌شود.
نبیس می‌گوید: «نتایج ما یک میخ اضافی به تابوت این تصور منسوخ می‌افزاید که نئاندرتال‌ها غارنشینان بدوی بودند و به سختی می‌توانستند از لاشه‌های تمیز شده شکار حیوانات بزرگ تناول کنند». “همراه با شواهد مرتبط برای مصرف در مقیاس بزرگ لمپت‌ها، صدف‌ها و طیف وسیعی از ماهی‌ها، این تصور را که غذاهای دریایی نقش مهمی در ظهور توانایی‌های شناختی برتر در میان جمعیت‌های اولیه انسان مدرن آفریقای جنوب صحرا ایفا کرده اند، ایجاد می‌کند ».
محققان می گویند که مشخص نیست چرا نئاندرتال‌ها خوراک خرچنگ را انتخاب کردند، اما این موجودات گریزان می‌توانستند یک مزیت تغذیه ای برای انسان‌های ماقبل تاریخ فراهم کنند.
نبایس می‌افزاید: «تصور نئاندرتال‌ها به‌عنوان گوشت‌خواران سطح بالا که از گیاه‌خواران بزرگ استپ توندرا زندگی می‌کنند، بسیار مغرضانه است. چنین دیدگاه‌هایی ممکن است تا حدی در مورد جمعیت نئاندرتال‌های دوران یخبندان اروپا در کمربند دور یخبندان صدق کند، اما نه برای کسانی که در شبه‌جزیره جنوبی زندگی می‌کنند و این شبه‌جزیره‌های جنوبی جایی هستند که بیشتر انسان‌های این قاره در تمام دوران پارینه سنگی، قبل و در طول آن و بعد از نئاندرتال‌ها زندگی می‌کردند.
